10 dingen die ik mis aan Nederland

Nu ik al een maand in München studeer, merk ik pas hoeveel grote verschillen er zijn tussen Duitsland en Nederland. Veel dingen zijn hetzelfde, maar ik heb ook elke dag nog wel een huh?!-momentje. Toen de U-Bahn afgelopen week bijvoorbeeld een keer 8 minuten vertraging had (wat nooit gebeurt), bood de machinist, iedere keer als de metro bij een nieuw station aankwam, persoonlijk zijn excuses aan via de intercom. Dit is niet alleen bijzonder omdat je dat in Nederland niet zo snel zou horen, maar ook als je bedenkt dat de U-Bahn ongeveer elke 10 minuten vertrekt. Wat een ramp is vertraging dan?! 

Die huh?!-momentjes toveren vaak een glimlach op mijn gezicht, maar doen me soms ook een beetje melancholisch aan Nederland denken (hoe dramatisch, alsof ik hier al 25 jaar woon). Hieronder vind je de 10 opvallendste dingen die ik mis aan Nederland - en daar zitten er overigens ook een paar tussen die ik mis als kiespijn!

1. Het strand

München zelf heeft de Isar en de Englischer Garten, en op nog geen twee uur rijden vind je verschillende meren en de Duitse Alpen. Toch ontbreekt er écht iets, en dat is het strand! De zoute zeelucht, de frisse wind, pootjebaden in het nèt iets te koude water en het gekrijs van zeemeeuwen. Dat is datgene wat ik hier het meeste mis. Eigenlijk ben ik helemaal geen 'echt' strandpersoon; ik zou er 's zomers nooit in badkleding op een handdoekje gaan liggen. Maar urenlang langs de vloedlijn en door de zanderige duinen wandelen, vind ik wel onwijs fijn. 

En dan mis ik vooral mijn favoriete strand: dat van Terschelling! 

2. Winkels zoals de HEMA

Ik ben er in vier weken nog steeds niet in geslaagd om een geschikte equivalent van winkels zoals de HEMA, Blokker, Action en Kruidvat te vinden. Je hebt hier natuurlijk wel drogisterijen, maar toch zijn die anders dan de Kruidvat of Etos. Het assortiment is vaak luxer en duurder. Een winkel die op de HEMA lijkt, heb ik al helemaal niet kunnen vinden. Maar ja, er wordt ook zóveel in die winkel verkocht. De prangende vraag is na één maand nog steeds: Waar haal ik nu mijn goedkope collegeblokken, snelhechters en balpennen vandaan? Iemand tips?!

En verder op winkel-gebied: Ik vind het absurd dat hier "klein bedrag, pinnen mag" niet geldt. Heel vaak heb ik bij de supermarkt net niet genoeg kleingeld bij me, maar dan mag ik niet pinnen. En nog zo wat: Bij de meeste supermarkten staat wel een geldautomaat (dus ik kan mijn boodschappen altijd wel meenemen), maar dan moet je bijna altijd minstens €5 extra (het zogenaamde Entgelt) betalen. Quatsch! 

3. Mijn familie

Ik krijg natuurlijk op mijn donder als ik deze categorie níet in dit rijtje zou plaatsen ;-). Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik absoluut nog geen heimwee naar thuis gehad heb, maar het enige wat ik wel jammer vind, is dat het lastiger is om mijn Begeisterung voor München met mijn familie te delen. Natuurlijk heb ik hier Boeken en Bergen voor, en ik kan altijd (video)bellen, maar dat is toch anders. München op foto's is natuurlijk niet hetzelfde als München in het écht beleven. Met Hemelvaart komen mijn ouders en zusje gelukkig wel langs. Maar dan het volgende probleem: Hoe laat ik ze in vijf dagen míjn München zien?!

4. Tony's Chocolonely

Spreekt voor zich, toch? Tony's Chocolonely hebben ze hier in München niet en dat vind ik onwijs jammer. Hoewel... Anders zou ik eind juli waarschijnlijk rollend terug naar huis moeten ;-).

Heel bekend hier (en ook erg lekker) is de chocolade van Lindt, maar Tony's blijft favoriet ;-). 

Er is trouwens nog één ding dat ik hier echt mis qua eten, en dat is 'normaal' volkorenbrood. Hier verkopen ze alleen maar zuurdesem of zogenaamd tosti-brood, en dat vind ik allebei echt niet lekker!

5. Mijn werk

Dit had ik van tevoren niet zien aankomen, maar ik mis mijn werk ontzettend. Ik maakte het afgelopen schooljaar vrij veel uren per week en had daardoor intensief contact met de leerlingen en het team, dus nu heb ik zeker wel wat ontwenningsverschijnselen ;-). Ik betrap mezelf er vaak op dat ik eraan zit te denken hoe het met 'mijn' leerlingen gaat. Sommige gaan al bijna eindexamen doen, andere heb ik lang bijles gegeven... En ik mis het best wel om te zien hoe ze vooruitgaan!

6. De tutoyeer-cultuur

Dit is deels een kiespijn-gevalletje. In Nederland vind ik eigenlijk dat er teveel getutoyeerd wordt, maar in Duitsland wordt er overdreven vaak gevousvoyeerd. Ik vind het zelf normaal om onbekenden met U aan te spreken, maar verwacht niet van anderen dat ze mij vousvoyeren, omdat ik toch vaak met oudere mensen praat. Maar letterlijk iedereen hier zegt U tegen me; bij de supermarkt, op de universiteit (zelfs als je elkaar al een paar keer gesproken hebt), in de metro... Dat formele is in Duitsland echt gebruikelijk, maar af en toe weet ik mezelf daar echt geen houding bij te geven. 

7. Mijn piano

Ik heb weliswaar mijn gitaar meegenomen uit Nederland, maar mijn piano kon ik natuurlijk niet meenemen. En het pianospelen mis ik wel hier! Hopelijk verleer ik het niet in vier maanden ;-). Hieronder vind je het nummer dat ik het meeste mis om te spelen: 

Dit nummer uit één van mijn favoriete films, Intouchables, is een variant op Una Mattina van Ludovico Einaudi (het wordt een halve toon hoger gespeeld dan normaal, mocht je het willen weten). 

8. Het reizen naar de UvA 

Dit behoort zeker tot de categorie missen als kiespijn. Ik vind het écht niet erg dat ik niet meer elke ochtend in een overvolle trein naar Amsterdam reis, en 's avonds na mijn werk een half uur moet wachten als ik de juiste trein mis. In München ga ik vooral op de fiets (zeker weten mijn favoriete vervoersmiddel hier) of ben ik met de U-Bahn binnen 15 minuten op de universiteit. Nu vertrek ik ongeveer 3 kwartier voor het begin van de les, en als ik college had in Amsterdam, vertrok ik altijd 1,5 uur van tevoren. Ook in verband met grote kans op vertraging (waar ik in München absoluut geen hinder van ondervind). 

9. Koningsdag

Afgelopen donderdag heb ik Koningsdag aan mij voorbij laten gaan - en ik was er niet bepaald rouwig om. Natuurlijk heeft het wel wat om over de vrijmarkten te struinen, maar dit heb ik vorig weekend ook in München kunnen doen (dit heb je kunnen lezen in mijn weekoverzicht). Met het idee dat we de verjaardag van onze koning vieren, heb ik verder nooit zoveel gehad. Overigens zijn de Duitsers hier wél echt begeistert van Willem-Alexander en consorten. Donderdag stonden ze in alle kranten! 

10. Amsterdam in het algemeen

Natuurlijk zijn er dingen die ik mis aan Amsterdam, maar dan heb ik het vooral over mijn werk en mijn vrienden. Amsterdam zelf is verder eigenlijk echt niet mijn ding (tot grote verbazing van Duitse studenten die ik hier ontmoet heb). Ik mis bijvoorbeeld de hordes toeristen die er rondlopen, de vervelende taxibestuurders, de vuile straten en de permanente wietlucht in de Spuistraat ab-so-luut niet. München is veel ruimer en breder opgezet, veel schoner en - naar mijn mening - veel mooier. Bovendien voel ik me in München (ook 's avonds) heel veilig op straat, en in Amsterdam ben ik toch altijd meer op mijn hoede. Amsterdam is ruig, een stad van extremen; München daarentegen is netjes, net zoals de Duitsers zelf. 

Zo'n uitzicht mis ik natuurlijk níet als kiespijn! 

Ik moet hier echter wel een kanttekening bij plaatsen: Ik denk dat je een stad sowieso meer kunt waarderen als je er echt in woont/deel van uitmaakt. Amsterdam blijft voor mij de plek waar ik studeer en werk, maar ik woon er niet en voel ook niet per se de wens/noodzaak om dat te gaan doen. Ik ga er ook niet voor mijn lol een dagje ronddwalen (vooral vanwege de onwijze drukte), en dat doe ik in München wel.

Al met al blijkt maar weer: Zowel Nederland als Duitsland, Amsterdam en München, hebben hun voor- en nadelen. Toch zie ik mezelf echt wel in München blijven wonen, en niet gáán wonen in Amsterdam. Stiekem heb ik zelfs al een beetje research gedaan naar het verlengen van mijn Erasmussemester. Wordt vervolgd... ;-)

Tschüß! 

Lotte