Zoals je misschien weet, woon ik van april tot augustus in München vanwege mijn studie Germanistik. Tijdens mijn Austauschssemester hoop ik de stad zo goed mogelijk te leren kennen, de leukste plekken van München en omgeving te ontdekken en kennis te maken met de bayerische Kultur en het Duitse universiteitsleven. Wat ik hier zoal beleef, lees je in Mijn München. Met vandaag: een week vol typische Duitse dingen. Van het KVR tot Ostern en van Geldautomate tot de bayerische Bierkultur. Veel plezier met lezen!
Maandag 10 april
Op maandag werd het hoog tijd om naar de gemeente te gaan om me in te schrijven op mijn nieuwe woonadres. In München heet dat het Kreisverwaltungsreferat (leuk woord voor galgje) en het zit op de Ruppertstraße, zo'n 10 kilometer van mijn appartement vandaan. Het weer viel die dag weer niet tegen, dus ik besloot om de fiets te pakken. Goede keuze, want ik fietste dwars door de Fußgängerzonen van de binnenstad (hier mocht je ook op looptempo fietsen, als ik de borden tenminste goed begrepen heb ;-). In ieder geval deed iedereen dat, dus volgens mij was het in Ordnung).
Zo fietste ik onder andere langs het Max-Joseph-Platz en het Nationaltheater. Prachtig!
Het enige nadeel van op de fiets zitten, is dat je weinig tijd en aandacht hebt voor de omgeving. Het was een drukte van jewelste, dus ik moest goed op de weg letten. Af en toe ben ik gestopt om even een foto te maken, maar ik moest ook écht naar de gemeente toe. Ik was al gewaarschuwd dat het lang kon gaan duren, dus ik had voor de zekerheid twee boeken meegenomen... Bij binnenkomst vroeg ik bij de balie waar ik heen moest, en de man vertelde me dat de gemeente hier op achternaam werkt. Met andere woorden: De mensen met een achternaam met de R zitten ergens anders dan die met een L. Ik kwam terecht in de wachtruimte voor de achternamen met een A, B of C. Daar trok ik een nummertje (215, terwijl de teller ondertussen op 135 stond. De waarschuwing was dus terecht!) en bereidde me voor op een lange tijd zitten. De wachtruimte had nog het meeste weg van een wachtruimte op een vliegveld. Mensen liepen er af en aan, er reed af en toe iemand langs met een kar vol koffie, frisdrank en Brezen (die bekende Duitse 'krakelingen') en de nummers werden opgeroepen om naar de balies te komen. Eigenlijk net zoals er op het vliegveld vluchten omgeroepen worden...
Achteraf bleek dat ik twee uur tijd moest doden, dus het was maar goed dat ik iets om te lezen meegenomen had. Ik ben op dit moment bezig in We kunnen niet allemaal Duitsers zijn van de oud-NOS-correspondent van Duitsland, Wouter Meijer. Hij schrijft over Duitsland als voorbeeldland, maar ook als land met zijn eigen flaws. Het sterk staaltje bureaucratie van de gemeente ben ik er nog niet in tegengekomen ;-).
De gemeente zou om 12 uur dichtgaan, dus ik hield mijn hart vast of ik nog wel aan de beurt zou komen. Uiteindelijk bleken ze langer open te blijven om de laatste mensen af te handelen. Ik was om 10:30 uur binnengekomen en was uiteindelijk om 12:10 uur aan de beurt. Eenmaal bij de balie ging alles vrij snel. Ik had zelf alle benodigde documenten meegenomen (paspoort, huurcontract en Wohnungsgeberbescheinigung, een bewijs van het Studentenwerk dat ik ook echt op het aangegeven adres woon) en de mevrouw van de gemeente hoefde alles alleen nog maar in de computer in te vullen. Mijn documenten werden ingescand en de mevrouw vroeg naar mijn persoonlijke informatie (waar woon ik in Nederland, met wie, welke religie heb ik, burgerlijke stand etc.). Nadat alles in het systeem gezet was, kreeg ik een Anmeldebestätigung (het bewijs dat ik in München woon) en om 12:30 uur liep ik het gebouw als één van de laatste bezoekers weer uit. Tot zo ver mijn ochtend bij de gemeente ;-).
Ik fietste weer terug door de binnenstad, maakte lunch en vertrok weer naar de Englischer Garten voor een wandeling. Daar heb ik de rest van mijn middag besteed. De voorspellingen voor de komende dagen waren een stuk minder goed, dus ik moest het ervan nemen!
Dinsdag 11 april
Op dinsdag stonden er geen belangrijke dingen op het programma. Wel moest ik hoognodig naar de supermarkt, dus ik maakte weer een boodschappenlijst en ging lopend naar de dichtstbijzijnde REWE (ongeveer 1,5 km bij mij vandaan).
De weg naar de Studentenstadt heet de Ungererstraße. Dit is een enorm lange straat, die uiteindelijk overgaat in in de Leopoldstraße. Als ik naar de universiteit moet, zijn dit de enige twee straten waarop ik fiets. Alsmaar rechtdoor, dan zie je vanzelf aan je rechterhand het befaamde Geschwister-Scholl-Platz. Easy peasy!
Op de weg naar de supermarkt (ook bijna alleen maar rechtdoor ;-)) liep ik langs een reeks van gekleurde huizen, die je overal in München ziet. De blokken zijn zachtgroen, -roze of -geel. Heel mooi, zeker als de bomen voor de ramen in bloei staan!
Bij de supermarkt kocht ik voor het eerst Bergkäse, nam ik voor de lunch ook een paar Semmel mee, en kocht ik avondeten voor de rest van de week, zoals Spinatknödel en Kaiserschmarrn. Ik kan zeker wel wennen aan al dit Zuid-Duitse eten. Heerlijk! En wat blijkt dus: het hóeft dus echt niet alleen maar vlees te zijn in Duitsland. Er zijn genoeg (weliswaar duurdere) vegetarische en zelfs veganistische opties!
's Avonds kookte ik risotto voor mezelf, met tomaten, uien, pesto en (heel veel) parmezaanse kaas. Smaakt altijd lekkerder dan dat het eruitziet ;-).
Woensdag 12 april
Op woensdag bestelde ik een deel van mijn studieboeken bij de Hugendubel, werkte aan mijn blog en lunchte laat, omdat ik om 17 uur een Stadtführung had. Een paar dagen geleden had ik namelijk een mail van het Studentenwerk gekregen, met het bericht dat ze allerlei Veranstaltungen voor de internationale studenten georganiseerd hadden. De eerstvolgende op het programma was een Duitse stadswandeling door de binnenstad van München. Voor mij was dit eindelijk een kans om eens rustig door de binnenstad te lopen, in plaats van te fietsen :-). We verzamelden om 17 uur op het Marienplatz (dat overvol was vanwege het feit dat FC Bayern die avond zou spelen) en liepen daarna in 2,5 uur door een groot deel van de Altstadt. Het was onwijs leuk! Ik heb veel over de stad geleerd en veel gefotografeerd. Hieronder een selectie van mijn foto's:
Dit is de Heilig-Geist-Kirche, nabij de Viktualienmarkt.
Een paar huizen op het Platzl, tegenover het befaamde Hofbräuhaus. In dit typisch bayerische restaurant vind je elke dag nog Lederhosen, live-Volksmusik en bier. Heel. veel. Bier. Oeroude tradities uiten zich hier dus ook nog in het alledaagse leven, en daar zijn de Münchner trots op.
Dit is misschien wel het duurste plein van München: het Max-Joseph-Platz. Het grenst aan de duurste straat van München, de Maximiliansstraße, en op het plein zelf zijn het Nationaltheater, Bayerisches Staatsballett en de Bayerische Staatsoper gevestigd.
De Theatinerkiche aan het Odeonsplatz. Staat helaas grotendeels in de steigers op dit moment (en zeker nog tot eind 2018), maar blijft mooi om te zien. Ook de binnenkant is prachtig!
Mocht je meer foto's van deze stadswandeling willen zien, meer willen weten over het Hofbräuhaus en de bayerische Bierkultur of willen ontdekken hoe München eigenlijk aan zijn naam gekomen is, klik dan hier. Afgelopen zondag verscheen er namelijk al een uitgebreider Lotte loopt-artikel over deze Stadtführung. Met veel leuke feitjes en historische achtergronden over München!
Donderdag 13 april (Gründonnerstag)
Op donderdag haalde ik mijn bestelde boeken op bij de Hugendubel, spendeerde daar gelijk een aantal uurtjes met het lezen ervan en kocht ein-de-lijk een Semesterticket, waarmee ik rond de klok gratis kan reizen. Zo'n IsarCard kost €193, wat een behoorlijk bedrag is. Ik weet dan ook niet of ik het geld er volledig uit ga halen (omdat ik mijn fiets natuurlijk ook nog ga gebruiken), maar ik kan er ook grotere tripjes mee maken, tot buiten München. Bovendien is het een stimulans om nóg vaker even snel de U-Bahn/tram/S-Bahn te pakken naar onbekende plekjes waar ik niet zo snel met de fiets heen zou gaan.
Het kopen van die kaart was wel even een dingetje. Ik wilde hem al veel eerder aanschaffen bij de kaartautomaat van de U-Bahn bij mij in de buurt, maar dat lukte dus niet: Dat kon namelijk alleen met creditcard óf met contant geld. Nu had ik een paar dagen eerder aan den lijve ondervonden dat pinnen bij een Geldautomat extra geld kost (ik pinde toen €100 en betaalde €104,99, zag ik later op mijn rekening! Bij de Geldautomat zelf stond er geen enkele waarschuwing... Ik heb het later nog gegoogeld en blijkbaar is dit algemene kennis. Wat een onzin, Duitsland!), dus dat wilde ik liever niet wéér doen. Daarom wilde ik even langsgaan bij het MVV Kundencenter op het Marienplatz, al helemaal omdat ik toch in de buurt was (de Hugendubel is vlakbij). Dus ik ging in het ondergrondse gangenstelsel van de U-/S-Bahn op zoek naar de klantenservice, verdwaalde minstens drie keer en liep voorbij een kaartenautomaat van de S-Bahn. Hierop zag ik toevallig dat je wél met gewone pinpas kon betalen, en dus schafte ik eindelijk mijn Semesterticket aan. Je vult in wat je universiteit en Matrikelnummer (studentnummer) is, en dan krijg je geen fatsoenlijke OV-Chipkaart, maar een ieniemienie-papiertje als officieel ticket (wat je zo kwijt zou kunnen raken), en daarbij twee bonnetjes. Die bonnetjes moet je goed bewaren, want mocht je je echte Semesterticket kwijtraken, dan krijg je een nieuwe op vertoon van die bonnetjes. Wàt een systeem!
Maar handig om te onthouden dus: De automaten van de U- en S-Bahn verkopen precies dezelfde tickets, maar bij de één wordt je pinpas gewoon geweigerd, en bij de andere gelukkig niet. Geld uit een automaat halen is dus (lang) niet altijd nodig!
Vrijdag 14 april (Karfreitag)
Op Goede Vrijdag was het weer niet prachtig, maar het zou wel droog blijven. Daarom besloot ik om gelijk van mijn Semesterticket gebruik te maken en naar de Starnbergersee te gaan, ten zuiden van München. Er was mij een fenomenaal uitzicht op de bergen beloofd, maar die kon ik, omdat het zo bewolkt was, helaas niet zien. Desalniettemin heb ik er een leuke dag gehad!
Van mijn appartement naar de Starnbergersee is het ongeveer een uur met de U- en S-Bahn. Op het Marienplatz ben ik overgestapt op de S6 naar Tutzing, en stapte uit bij het Hauptbahnhof van Starnberg. Daar kocht ik eerst een paar postzegels omdat ik nog wat kaarten moest versturen. En dat was ook zo wat: De zegels kostten in totaal €1,90 en ik had mijn pinpas al in de aanslag, maar dat wilde de mevrouw van de boekwinkel niet; ik vroeg haar waarom, en zij vertelde me dat het de winkel geld kost als er iemand pint. En als dat zo'n klein bedrag is, is het bedrag dat de winkel moet betalen bijna evenveel of zelfs duurder. Ook hier had ik weer een hoe dan?!-momentje. Duitsland lijkt zo'n modern land, maar dat is lang niet altijd zo. Eén van de 'flaws' die ook zo in het boek van Wouter Meijer had kunnen staan! Gelukkig had ik ook contant geld bij me ;-).
Daarna liep ik door naar de See en zag ik op een bord een wandeling van 6 km naar het dorpje Berg en de aanliggende Votivkapelle staan. Heen en terug in totaal 12 km dus, en dat leek me goed te doen. De weg voerde me langs de See en door een soort buitenwijk met gigantische en dure huizen op hoge heuvels. Het is goed vertoeven daar langs het meer!
Dit is het Bootshaus van de roeivereniging bij de Starnberger See. Misschien ga ik hier wel roeien! Ik wilde om wat informatie vragen, maar helaas was er niemand. Het enige minpunt is dat het best wel ver weg is.
Overal langs het water vind je aanlegplaatsen. Er werd volop gevaren op het meer, ik zag veel vissersboten, een toeristenboot en zelfs een paar SUP-pers (Stand Up Paddlers).
Als je aankomt in het dorpje Berg, is het nog zo'n 1,5 km naar de Votivkapelle. Door een groot bos loop je naar de kapel, die vlakbij het water staat. Deze kapel is gebouwd ter herinnering van de bayerische koning Ludwig II (die onder andere verantwoordelijk was voor het bouwen van kasteel Neuschwanstein), die in 1886 samen met zijn lijfarts dood in de Starnbergersee gevonden werd. Men tast overigens nog altijd in het duister over de doodsoorzaak. De Votivkapelle ziet er mooi uit, en helaas werd de binnenkant gerenoveerd. Daar kon ik dus geen kijkje nemen.
Na een korte eet- en drinkpauze liep ik weer 6 kilometer terug naar het station van Starnberg. Ik had mazzel, want net toen ik aankwam, kwam ook de S-Bahn aan. Ik stapte gelijk in en kon eindelijk weer even zitten. 12 kilometer was toch best veel geweest ;-). Toch besloot ik om een station eerder uit te stappen en het laatste stuk naar de Studentenstadt te lopen. Ik wilde namelijk nog even naar de supermarkt voor wat brood, maar die bleek helaas dicht te zijn vanwege de Osterferien (ik had al zo'n vermoeden, maar gek genoeg waren alle winkels in Starnberg wel open. Daarom dacht ik dat ik het er wel op kon gokken, maar helaas...). De rest van de middag heb ik in mijn appartementje gezeten: ik was he-le-maal kapot en had toch wat blaren opgelopen. Gelukkig vermaak ik mezelf hier ook altijd wel, met Netflix of een boek.
's Avonds surfde ik nog wat op internet en zocht naar leuke voorstellingen/films in München. Ik bekeek het programma van de Opernfestspiele (waarbij er gratis, voor iedereen toegankelijke operavoorstellingen op het Max-Joseph-Platz worden gehouden!) en kocht een ticket voor de discussie Was ist Heimat? die op 16 mei in het Münchner Volkstheater gehouden wordt. Ik vind dit een onwijs interessant onderwerp (zeker omdat ik als Fremde in München ben), dus ik heb hier erg veel zin in! Verder heb ik besloten om meer naar de avondkassa's van theaters in München te gaan. Studentenkaarten kosten dan maar heel weinig geld, bij het Münchner Volkstheater bijvoorbeeld maar €6 en bij het Bayerisches Staatstheater €10! Je moet natuurlijk wel mazzel hebben dat er nog kaarten zijn, maar ik wil het er best op wagen :-).
Zaterdag 15 april (Karsamstag)
Op Karsamstag was ik van plan om meer van de stad op de fiets te verkennen en iets van de Paassfeer mee te maken (de gids bij de Stadtführung had verteld dat dit heel bijzonder zou zijn), maar regen gooide roet in het eten. Het weer was erg grauw en ik had daarom niet echt zin om naar buiten te gaan. Daarom heb ik 's ochtends wat gelezen, geschreven en geluierd. 's Middags, toen het even droog leek, ben ik naar de Edeka gegaan, want die bleek namelijk tóch open te zijn (hoe vreemd: op Paasvrijdag, -zondag en -maandag niet, maar op -zaterdag wél). Het was er ongelofelijk druk, waarschijnlijk vanwege Pasen. Ik had maar een paar dingen nodig, maar heb wel een kwartier staan wachten. Ik praatte met de vrouw voor me over het feit hoe je toch altijd in de verkeerde rij bij de kassa beland en vertelde haar over het Nederlandse principe van zelfscannen bij de supermarkt. Daar had ze nog nooit van gehoord ;-). Ze vond het erg interessant. Kan Duitsland toch nog van Nederland leren!
Na mijn bezoekje aan de supermarkt besloot ik om even door de Englischer Garten te wandelen, anders zou ik die dag helemaal geen frisse lucht krijgen. Slecht plan, want halverwege mijn wandeling begon het weer te regenen, en natuurlijk was ik behoorlijk ver weg van huis... Ik kwam dus drijfnat thuis, maar ach: dat moet ik hier ook eens een keer meegemaakt hebben.
En over het weer gesproken: Voor volgende week dinsdag, woensdag en donderdag staat er nachtvorst op het programma... Ongelofelijk! Maar goed, bij familie in Zweden is er vandaag sneeuw gevallen. Ik sta eigenlijk nergens meer van te kijken ;-).
Zondag 16 april (Ostersonntag)
Eerste Paasdag was helaas nóg grauwer en regenachtiger dan de dagen ervoor, maar gelukkig biedt München in het algemeen veel alternatieven voor buitenactiviteiten. Dit geldt natuurlijk in mindere maten voor Pasen en andere feestdagen, maar vandaag waren (bijna) alle musea wél geopend! Ik greep mijn kans en ging naar het Alpines Museum op het Praterinsel 5. Eerst ging ik met de U6 naar het Marienplatz en vanaf daar liep ik in 15 minuten naar het museum.
Een ticket voor het museum kost €4,50, maar studenten en leden van de DAV (Deutscher Alpenverein) betalen maar €3. In het museum bezocht ik de Dauerausstellung en de tentoonstelling Hoch hinaus! Wege und Hütten in den Alpen (die kun je nog tot 8 april 2018 bezoeken). Er stonden verschillende maquetten van berghutten, waarbij je goed kon zien hoe berghutten in het begin écht nog hutten waren (waarin bergwandelaars sliepen op stro) en zich langzaam ontwikkeld hebben tot 'huizen'. Na 1860 kwam de Bergkultur in de Alpen steeds meer tot leven, waardoor ook de berghutten verschillende veranderingen doorgemaakt hebben. Er werd een video afgespeeld over het bouwen van een berghut (vroeger werd het bouwmateriaal nog met paard en wagen en zelfs te voet verplaatst; nu gebeurt dat per helikopter) en je kon voelen hoe een echt berghut-bed ligt. Verder waren er overal prachtige foto's van de bergen te zien. Vind ik leuk!
Er hingen zelfs ook een paar schilderijen. Dit is er één van de Münchner Haus op de Zugspitze, geschilderd in 1899 door Ernst Platz. Daar ben ik kortgeleden nog geweest!
Nadat ik mezelf in het museumcafé op een heerlijk stukje Käsekuchen getrakteerd had, liep ik door de wijk Lehel weer terug naar het Marienplatz voor de U-Bahn. En dat is één van de mooiere wijken van München, zelfs op regenachtige dagen zoals deze!
Ook zoiets typisch wat ik de afgelopen weken gezien heb: Bijna iedere fiets heeft een mandje achterop (in plaats van het in Nederland gebruikelijke voorop). Én bijna iedere fietser heeft hier een helm op.
Volgende week mag ik eindelijk wat meer naar de universiteit toe. Ik heb daar een paar afspraken en gedurende de hele week 'tutorials' van Germanistik, waarschijnlijk om de Erasmusstudenten voor te bereiden op het studeren aan een Duitse universiteit. Zin in! Verder ben ik van plan om mee te gaan met een rondleiding door het Nationaltheater en volgende week zaterdag is er een Riesenflohmarkt op de Theresienwiese, waar ik samen met de Nederlandse studente die ik vorige week ontmoette, heenga. Toch nog een soort van Koningsdag-gevoel ;-).
Tschüß!
Lotte
Tschüß!
Lotte
0 reacties:
Een reactie posten