München is een cultuurstad. Je kunt er naar de opera, het ballet, talloze theaters en nóg meer musea. Van kunst uit de Oudheid tot moderne kunst en van wetenschap tot speelgoed; München heeft overal wel een museum voor. In de serie Münchner Museen breng ik bezoekjes aan verschillende musea en laat ik je weten wat ik ervan vond! Eerste in de reeks: het Alpines Museum op het Praterinsel.
In het Paasweekend ging ik naar een museum dat voor mij gemaakt leek te zijn: het Alpines Museum. Een museum over bergen, hoe leuk! Je kunt dit museum op verschillende manieren bereiken; de dichtstbijzijnde tramhalte is Maxmonument (Tram 19), dan loop je in 5 minuten naar het museum. Het dichtstbijzijnde S-Bahnstation is Isartor (hier stoppen alle S-Bahnen, 1 t/m 8), en dan moet je nog zo'n 10 minuten naar het museum lopen. Een andere mogelijkheid is dat je de U-Bahn (U3 of U6) tot het Marienplatz neemt en vanaf daar naar het Praterinsel, waar het museum gevestigd is, loopt. Dit duurt zo'n 15 minuten, maar dan heb je wél een leuke wandeling door de wijk Altstadt-Lehel. Kan ik zeker aanraden!
Het Alpines Museum ligt op het Praterinsel, één van de twee eilanden in de Isar. Dit is sowieso een leuke plek om te verkennen; naast het eiland liggen de Maximiliansanlagen (een park) en in de zomer liggen er veel badgasten langs de bruggen. Je kunt een bezoekje aan het museum dus prima combineren met een wandeling in de omgeving. Dit is ook wel aan te raden, want in het museum kun je geen uren ronddwalen.
Het motto van het Alpines Museum is 'Den Mythos erlebbar machen', wat erop duidt hoe men met behulp van het museum probeert om de immense Duitse Alpen, vol traditie, cultuur en onherbergzame natuur toegankelijk te maken. En toegankelijk qua prijs is het museum in ieder geval: een ticket voor het gehele museum (Dauerausstellung en Sonderausstellung) kost €4,50, maar er gelden ook kortingen voor bijv. 65+-ers en studenten. Die betalen maar €3. Voor dat geld kun je terecht op de begane grond van het museum en in de bijbehorende Bibliothek op de eerste verdieping.
Dauerausstellung
Het museum is klein maar fijn. Ik heb er ongeveer een uur rondgelopen, en dat was relatief lang. Ik begon mijn bezoek bij de Dauerausstellung, de tentoonstelling die dus altijd te zien is. Hier vind je veel over de geschiedenis van de Bergkultur, dus hoe de liefde van Duitsers voor 'hun' bergen ontstaan is. In de twee à drie zalen vind je veel tastbare voorwerpen uit de geschiedenis van de berghut, zoals wegwijzers, verschillende stoelen en het interieur van een berghut.
Het museum is klein maar fijn. Ik heb er ongeveer een uur rondgelopen, en dat was relatief lang. Ik begon mijn bezoek bij de Dauerausstellung, de tentoonstelling die dus altijd te zien is. Hier vind je veel over de geschiedenis van de Bergkultur, dus hoe de liefde van Duitsers voor 'hun' bergen ontstaan is. In de twee à drie zalen vind je veel tastbare voorwerpen uit de geschiedenis van de berghut, zoals wegwijzers, verschillende stoelen en het interieur van een berghut.
Elke berghut had vroeger zijn eigen soort stoel, die je in één oogopslag kon herkennen.
In de beginjaren betekende overnachten in een berghut nog slapen in het stro. Langzaamaan werden de bedden echter steeds beter. Vandaag de dag kun je niet van luxe spreken (dat is ook helemaal niet het principe van een berghut), maar de voorzieningen zijn er zeker op vooruitgegaan!
De bergen hebben natuurlijk al eeuwenlang een prominente plek in het hart van menig Duitser. Rond het midden van de 19e eeuw sloeg die Bergliebe echter ook over op mensen uit het buitenland. De bergen werden steeds toegankelijker door de bouw van Bergbahnen (de eerste Bergbahn van Duitsland werd in 1883 gebouwd), en dus was de berghut niet langer alleen nog een plek voor alpinisten, maar ook voor de 'gewone' toeristen. De Berghütten hadden al snel moeite om de grote toestroom aan toeristen te herbergen en om aan hun wensen te voldoen. Al snel wilden nog maar weinig mensen op stro slapen, en dus moest er iets veranderen. In 100 jaar tijd werden de bestaande hutten niet alleen gemoderniseerd, maar werden er ook zo'n 1300 (!) bijgebouwd. Aanvankelijk werden de bouwmaterialen met behulp van paarden naar boven gebracht, waarbij het gedurende de laatste meters vaak puur op mankracht aankwam, omdat de paarden niet zo hoog konden komen.
De Mainzer Hütte/Schwarzenberghütte omstreeks 1900, 3 jaar nadat de hut door een lawine verwoest en in 'nieuwe stijl' gerenoveerd was. Geschilderd door Marie Egner.
Sonderausstellung
De Sonderausstellung die op dit moment in het Alpines Museum te zien is, heet Hoch hinaus! Wege und Hütte in den Alpen (nog te zien tot april 2018) en weidt verder uit over het moderniseren van de berghutten gedurende de 20ste eeuw. In de ruimte vind je veel schaalmodellen en bouwtekeningen van berghutten, waarop goed te zien is hoe de berghutten zich door de decennia heen ontwikkeld hebben tot Berghäuser in verschillende stijlen. Het inzicht over het efficiënt bouwen van een Berghaus groeide, waardoor de Häuser bijvoorbeeld ook steeds beter bestand werden tegen lawines. Of het gebouw van steen of hout gebouwd werd, hing overigens vaak volledig van de beschikbare materialen in de omgeving af.
Een foto van de Sonderausttellung (Bron).
In de zaal wordt er ook een film afgespeeld over hoe een berghut vandaag de dag gebouwd wordt. De materialen worden per helikopter naar boven vervoerd en daar werkt een groot team van timmermannen fulltime om de hut te maken vóór de nieuwe mensenmassa's komen. Erg interessant om te zien, maar de film is wel in het bayerisch Duits (zonder ondertiteling).
Op het terrein van het Alpines Museum vind je bovendien een originele berghut, die je ook van binnen kunt bekijken. Hier kun je nogmaals zien hoe het is om in een berghut te slapen. Het is allemaal erg krap en knus, maar stel je voor dat je 's ochtends vroeg de zon op meer dan 2000 meter hoogte op ziet komen... Dat zou toch geweldig zijn!
Na het bezoeken van de tentoonstellingen en de bibliotheek kun je voor heerlijke thee en taart terecht in het café van het museum, Isarlust. Hier heb ik nog een halfuurtje gezeten met Käsekuchen en de nieuwe editie van Bergwelten. Goed vertoeven :-).
Alpines Museum: mooi of mwah?
Al met al heb ik een leuke ochtend beleefd bij het Alpines Museum. Ik heb veel geleerd over tradities en gebruiken van de Duitse Bergkultur, heb een goed beeld gekregen van de verandering van berghutten door de jaren heen en heb veel mooie plaatjes voorbij zien komen. De grootte van het museum valt misschien wat tegen (er valt waarschijnlijk ook nog veel meer te ontdekken over de geschiedenis en toekomst van de bergen), maar een kleinschalig museum heeft ook zijn charmes. Er is veel aandacht besteed aan de tentoonstellingen en de bergen worden ook daadwerkelijk meer erlebbar door alle gebruiksvoorwerpen die uitgestald zijn. Wel denk ik dat je echt begeistert over de bergen moet zijn als je het leuk wilt hebben in een museum als dit. De informatie is best specifiek en als je niets met de bergen hebt, is dit museum ook niets voor jou. Verder nog één belangrijk ding: alle informatie die bij de verschillende voorwerpen staat, is in het Duits. Om de grote lijnen van de tentoonstellingen te zien, is het wel voldoende om de voorwerpen alleen te bekijken, maar voor specifiekere informatie moet je de bijbehorende bordjes echt kunnen lezen.
Als je oprecht geïnteresseerd bent in de Bergkultur, kan ik je van harte einladen om het museum te bekijken! Vroeger werden bovenstaande uitnodigingen trouwens verspreid als er een feestje in een berghut was. Hoe leuk!
Nog één laatste tip: Vergeet niet om, naast het museum, ook de omgeving ervan te bekijken. Wandelen door de wijk Lehel en de Maximiliansanlagen maakt je bezoek helemaal de moeite waard.
Tschüß!
Lotte
0 reacties:
Een reactie posten