Lotte loopt: Egmond-Binnen

Vaak hoef je helemaal niet ver te zoeken naar mooie natuur. De Alpen, parelwitte stranden aan de Stille Zuidzee of Amerikaanse canyons blijven meestal wel favoriet, omdat mensen simpelweg verlangen naar iets wat ze thuis niet hebben - je eigen omgeving vind je al snel saai. Ook ik heb heel erg de neiging om dat te denken. Toch dwing ik mezelf steeds vaker om mijn ogen écht te openen voor de schoonheid van Nederland. En afgelopen weekend, op een buitengewoon mooie herfstdag, heb ik die pracht weer eens gezien, op nog geen 45 minuten rijden van Amsterdam. Daarom in deze editie van Lotte Loopt: Egmond-Binnen.


De herfst is mijn favoriete seizoen als het gaat om fotograferen én wandelen. De zon staat niet meer zo hoog (= mooier licht op de foto's), de bomen vormen een zee van kleuren en het is -meestal- aangenaam koud. Afgelopen zaterdag, 29 oktober 2016, was daarentegen echt een atypische herfstdag. Ik verwachtte wolken en wind, en kreeg een strakblauwe lucht en zonnetje. Maar mij hoorde je niet klagen: Ik had die ochtend al met dit prachtige weer geroeid in bladstil water, en toen kwam deze middag er nog achteraan. Mijn dag kon niet meer stuk!  


Mijn opa en oma waren maar liefst 53 jaar getrouwd, dus we zijn met de familie gaan lunchen. Startpunt van onze wandeling was het restaurant waar we aten - Gasterij Nieuw Westert, en we zijn uiteindelijk naar het strand van Egmond en weer terug gelopen. In totaal een rondje van ongeveer 4 kilometer. Dit was net een mooie afstand, helemaal als je bedenkt dat mijn opa van 78 ook nog meeliep! Het eerste stuk liepen we nog enigszins door het bos, maar daarna kwamen we al snel in de duinen terecht.

 De duinen hadden een soort paarsige gloed over zich heen, bijna zoals op de heide. Heel mooi!

Wat ik zo fijn vind aan de duinen, is dat je niet helemaal vlak loopt. Dat soort terrein is toch altijd wel heuvelachtig, en na elke heuvel ontdek je wéér een heel mooi landschap. Dat maakt het lopen heel prettig. Ik zag telkens weer nieuwe 'doorkijkjes', zoals op de foto hieronder. Deze naaldbomen vind ik sowieso prachtig, omdat ze zo hoog en tegelijkertijd vrij dun zijn. Ik beeld me dan ook altijd in dat ik ergens in een bos in hartje Zweden loop...


Verder kwamen wij ook nog voor een andere verrassing te staan: wilde paarden! Ik twijfel er altijd over in hoeverre je de dieren in duingebieden wild mag noemen, ze zijn tenslotte bijna altijd omgeven door mensen. Toch waren deze paarden erg op hun hoede. Daarom heb ik van een afstandje een heel ingezoomde foto genomen. Ik was er erg verbaasd over hoe scherp de foto is geworden!


Lopen in de duinen zelf is niet alleen leuk, maar het heeft ook een heel leuk doel: de zee. Je hoort de golven steeds luider, maar ziet ze pas écht na de laatste 'klim' het duin op. Je voelt de wind harder worden, hoort het helmgras ritselen en je schoenen vullen zich al meteen met zand. Je baant je al sjokkend een weg omhoog en dan, op de top van het duin, krijg je dit uitzicht:

Dit is natuurlijk waar je het allemaal voor doet! 

Toen wij het strand opkwamen, was het behoorlijk vloed. En het strand werd nog steeds kleiner. De golven waren voor Nederlandse begrippen behoorlijk wild, maar we wilden toch even pootjebaden. Het water was ijskoud en ik heb er een natte broek aan overgehouden, maar het was het allemaal waard. De zee werkt voor mij altijd heel rustgevend: Ik kan er letterlijk en figuurlijk even helemaal doorwaaien. Gedachten op nul en alleen maar de frisse, zilte zeelucht inademen. Dat moet ik straks wel 4 maanden missen in München, hoewel ik daar natuurlijk de bergen in de buurt heb ;-).

Mijn geliefde Schwester stond onbewust model voor mijn foto's. 

Verder heb ik vandaag ontdekt hoe leuk ik het ook alweer vind om spontane foto's te nemen van mensen. Heel hard "Hé, kijk nou!" roepen, en dan snel een foto maken als diegene, die ik wil fotograferen, omkijkt. Of gewoon stiekem een foto nemen zonder dat ze het weten. Dat zijn altijd de leukste plaatjes! 



Vandaag waren vooral oma en zusje Hanna het 'slachtoffer' van mijn fotografiepraktijken. Ik heb ze veel op de foto gezet, maar dit zijn de mooiste plaatjes geworden. 
Oma zei al tegen me dat ze het, als bijna 75-jarige, heel hip zou vinden om op mijn blog te staan :-)



Zo blijkt maar weer, je hoeft zeker niet in de bergen te lopen om iets moois tegen te komen. Zolang je je ogen er maar voor opent! Al met al hebben wij een prachtige middag gehad en zou ik Egmond-Binnen zeker aanraden om een keer te bekijken. Het valt wat mij betreft zeker onder de categorie "Nederlands schoon". Twee tips: Vergeet je camera én Duinkaart niet (of koop een dagticket). Anders heb je én geen mooie foto's én misschien een boete van €90 aan je broek hangen...

Tschüß!





0 reacties:

Een reactie posten

 

Contact

Heb je vragen, suggesties, opmerkingen of wil je om een andere reden contact met mij opnemen? Je kunt mij bereiken via:

lottebrandjes@hotmail.com o.v.v. Boeken en Bergen

Óf laat een reactie achter onder een van mijn posts. Ik zou het erg leuk vinden om een berichtje te ontvangen!

Tschüß!

Lotte

Over mij

Over mij
Hoi! Ik ben Lotte, 19 jaar oud en studente Duitse Taal en Cultuur. Zoals je misschien al uit de titel van mijn blog hebt kunnen afleiden, ben ik gek op lezen en wandelen - Boeken en Bergen, dus :-) Verder houd ik van mooie muziek, goede films, de winter, foto's maken én München, de stad waar ik op dit moment op uitwisseling ben en tot augustus woon en studeer. Op mijn blog wil ik een beetje van die liefdes graag met jullie delen. Tschüß!