Over inspiratie, slechte goede voornemens en uitstelgedrag

Ik doe niet aan goede voornemens voor het nieuwe jaar. Ik spendeer januari niet wanhopig in de sportschool, stop niet met roken (dat is namelijk lastig als je het ook helemaal niet doet) en neem ook niet minder werk mee naar huis. Ik doe altijd net alsof 1 januari net zo'n doodnormale dag is als 31 december, hoewel ik op de 31ste altijd heel melancholisch naar de laatste uren van de Top2000 luister, nostalgisch de fotoboeken doorblader en, in het geval van vandaag, een heel persoonlijke blogpost schrijf over het leven. Maar dat terzijde. Waarschijnlijk wordt dit één van de vele cliché-peptalks die je leest aan het einde van het jaar, maar toch: Misschien heb je er iets aan!

Altijd als iemand begint over 'goede voornemens' krijg ik de kriebels. Het hele idee van goede voornemens impliceert namelijk dat je ergens niet tevreden mee bent, dat je iets beter of anders wilt, maar er op de een of andere manier tegenaan zit te hikken om er ook daadwerkelijk iets aan te veranderen. Bovendien associeert iedereen goede voornemens met 'hartstikke leuk en aardig, maar over 3 weken val je toch weer terug in je oude patroon'. Zelf maakte ik ze ook altijd: Voornemens die niet vol te houden of überhaupt niet uit te voeren zijn. Slechte goede voornemens, dus.

Doe het gewoon
Nu doe ik dat anders: Zodra ik bij mezelf merk dat ik iets wil beginnen, veranderen of afsluiten, dan doe ik dat. Het schoenenmerk met de bekende Swoosh zei het ook al: Just do it. Natuurlijk is dat in sommige gevallen makkelijker gezegd dan gedaan, maar daarbij probeer ik vooral niet te vergeten dat het niet in één keer goed moet. Kleine stapjes in de goede richting zijn óók prima. Zodra ik een idee of droom heb, probeer ik deze in de praktijk te brengen. Dit hoeft dan niet gelijk de dag erna gedaan te zijn en kan daarentegen zelfs jaren duren, maar ik ben er wel bijna dagelijks mee bezig om dit idee of deze droom te realiseren. Zo was het ooit mijn droom om Duits te studeren en in Duitsland te gaan wonen - en ik ben langzamerhand bezig om dit te verwezenlijken. Ook een blog was iets wat ik al lang wilde, en elke dag zette ik stappen om dit uiteindelijk werkelijkheid te laten worden. Ik begon met het opschrijven van ideeën in een boekje, zocht uit hoe ik een website kon bouwen en hoe ik de mooiste foto's kon maken. Tussen het ontstaan van deze droom en het online zetten van mijn website heeft zeker een jaar gezeten. En het leuke is: Ik leer elke dag weer bij. Ik breid mijn droom uit, haal een streep door de onhaalbare elementen of verander mijn doelen. En dat is absoluut niet erg: Zolang ik maar niet stop met iets wat ik graag wil bereiken of dit uitstel, omdat ik bang ben dat het niet gaat lukken.

Ja, ik héb iets beters te doen
Uitstellen in de zin van 'lui zijn' of 'ergens niet aan willen beginnen omdat je ertegenop ziet' heb ik sowieso jaren geleden al uit mijn vocabulaire verbannen. Uitstellen houdt bij mij in dat ik mijn aandacht beter aan andere dingen kan besteden, omdat mijn hoofd daar op dat moment naar staat. Als ik bijvoorbeeld een essay moet schrijven, maar me niet kan focussen en liever naar buiten ga om te fotograferen, dan doe ik dat. Anders blijf ik zitten met het idee dat ik liever even een rondje ga lopen. Ik zou mijn tijd verdoen als ik niet 100% gefocust een essay probeer te schrijven. Het resultaat zou namelijk niet optimaal zijn, en ik weet van mezelf dat ik veel beter kan presteren na even wat frisse lucht gehaald te hebben. In mijn geval is het altijd alles of niets, maar dat betekent niet dat je alles gelijk helemaal hoeft te doen. Ik schrijf mijn essays ook niet in één dag. Ik schrijf ze daarentegen wel altijd met volle aandacht. Dat is hoe ik het beste uit mezelf haal.

Wees tevreden
Je bepaalt natuurlijk helemaal zelf hoe je jezelf optimaal ontwikkelt en wat succes en geluk voor jou inhouden. Dat is heel persoonlijk. Ik laat me inspireren door de mensen uit mijn omgeving, die ik keer op keer weer zie groeien en veel mooie dingen heb zien bereiken. Maar zelf heb ik de afgelopen jaren óók geleerd om succes of geluk te zien in de kleine dingen. Natuurlijk kan ik heel blij worden van mijn rijbewijs, een mooi cijfer op school of een goede dag op mijn werk. Dat zijn de dingen die ik als groot geluk bestempel. Maar het is ook belangrijk om de kleine dingen te waarderen: Een fijne ochtendwandeling naar het station, een leuke avond met vrienden of een mooie zin in een boek. Ik heb vaak het gevoel dat ik in een sneltrein zit. Ik leef van belangrijk moment naar belangrijk moment en wil altijd beter en sneller. Daarom kies ik er af en toe ook heel bewust voor om even stil te staan, hoe moeilijk dit ook is. Eventjes niet beter, maar gewoon waarderen wat ik heb. Achteruitkijken naar wat ik bereikt heb, en dan weer vooruitkijken naar de dingen die gaan komen.

Ik kijk terug op een prachtig 2016 en vooruit naar een hopelijk net zo prachtig 2017. Geen goede voornemens, het enige dat ik elk jaar op 31 december tegen mezelf zeg, is: "Volgend jaar wordt jouw jaar". Je hebt de touwtjes zelf in handen, jíj bent verantwoordelijk voor je eigen geluk.

Ik wens je oprecht het allerbeste voor 2017.

Tschüß!

Lotte